Mula nung unang magtrabaho ako (ilang taong na nakakaraan) sa isang maliit na kumpanya sa Makati, nakilala ko ang blogging: isang paraan kung saan maaari ko ibahagi sa iba ang kahit anong nais kong ibahagi sa pamamagitan ng internet. Sinabi ko sa sarili ko noon, balang araw, magiging magaling ako sa larangan ng blogging. Makikilala ako sa mundo ng blogoshere. Pero, hindi pala ganun kadali iyon. Maraming ulit ko na tinangkang mag-blog para sa iba't ibang kategorya, ngunit lahat ay nauuwi lang sa wala. Nawawala ako sa tema... Nawawalan ng oras... Nawawalan ng gana...
Ilang buwan na din mula ng itigil ko ang huli kong personal na blog (http://seoexplorer.wordpress.com). Kasabay ng paglipat ko ng kumpanyang pinapasukan ay natigil na din ako sa pagsusulat para sa blog kong iyon. Hindi ko na sinubukang magsulat uli doon; kahit ngayong may mumunting pagkakataon ako para magsulat. May prinsipyo kasi ako na kapag natigil ako ng matagal sa isang blog, hindi ko na talaga itinutuloy pa.
Marahil ay itatanong nyo sa akin kung bakit ako muling magsusulat. Ang totoo, takot akong magsulat muli. Takot akong masayang muli ang oras at pagod ko sa pagsusulat para sa isang blog na baka sa huli ay itigil ko lang muli. Ngunit, minarapat kong magsulat muli dahil maraming bagay na nais kong ibahagi sa iba... Mga bagay na hindi ko magawang ibahagi sa pamamagitan ng simpleng salita lamang... At sa ganitong paraan ko lang yung maibabahagi ang mga bagay na iyon.
Sa muling paglalapat ng aking kaisipan sa munti at simpleng blog na ito, hindi mahalaga ang anumang pagsang ayon at pag kontra nyo hinggil sa anumang bagay na naisulat at maisusulat ko dito... Ang mahalaga sa ngayon, naibahagi ko ang aking kaisipan sa inyo, at apektado kayo ng kaisipan kong ito; sa positibo o negatibo mang paraan.
0 comments:
Post a Comment